رأی ما حق الناس است

به نام خدا 

در آستانه ی برگزاری انتخابات، مطلبی بخوانید با قلم دوست عزیز و بزرگوارمان جناب آقای کاوسی (جانباز 70 درصد قطع نخاع) از وبلاگ روزهای جانبازی 

در آستانه انتخابات قرار داریم. شرکت کردن ما در انتخابات تأیید مجدد نظام مقدس جمهوری اسلامی و بالا بردن اعتبار ایران اسلامی در دنیاست. قرار است مردم ما کسانی را روی صندلی سبز مجلس شورای اسلامی بنشانند که در روند قانون گذاری کشور سهیم شوند و برای پیشبرد اهداف ایران اسلامی قانون وضع کنند. کار اصلی یک نماینده قانون گذاری و نظارت بر اجرای صحیح قانون است؛ اما چه درست و چه غلط رسم بر این شده که نماینده¬ای که از یک شهر به مجلس می رود باید مشکلات و معضلات حوزه ی انتخابی اش را هم پیگیری کند. 

اول به این نکته اشاره کنم که رأی ندادن ما در درجه ی اول به ضرر خودمان تمام می شود. اگر ما رأی ندهیم دیگران که شاید عقل و شعورشان از ما کمتر باشد به جای ما رأی می دهند و به جای ما تصمیم می¬گیرند. پس عقلانیت حکم می کند که رأی بدهیم و بهترین ها را انتخاب کنیم. 

باید به این نکته توجه کنیم که رأی ما یک برگه کاغذ کوچک نیست که تفننی آن را داخل صندوق بیندازیم. رأی ما برگه ای نیست که برای ممهور شدن شناسنامه مان برای روز مبادا در صندوق آرا بیندازیم. رأی ما می تواند با سرنوشت یک ملت گره خورده باشد. همین کاغذ کوچک می تواند در روند تصمیم گیری برای کشور یا حداقل برای مردم یک شهر اثرگذار باشد. 

معتقدم ما می توانیم با مشارکتی توأم با تحقیق و بصیرت، افراد شایسته¬ای را به مجلس بفرستیم. متأسفانه بعضی از مردم ما خیلی ساده به قضیه انتخابات و رأی دادن نگاه می کنند. دیدشان نسبت به انتخابِ یک یا چند نماینده¬ محدود است. همانطور که گفتم ممهور شدن شناسنامه برایشان مهمتر از افرادی است که به مجلس می روند. 

رأی ما بازیچه نیست. به فرموده ی رهبر معظم انقلاب رأی ما حق الناس است. من به عنوان یک برادر کوچکتر به شما توصیه می کنم فقط چند ساعت وقت بگذارید و در مورد افرادی که می خواهید به آنها رأی بدهید، تحقیق و تفحص کنید. خیلی هم سخت نیست که بتوانیم به نیت افرادی که قصد ورود به مجلس را دارند، پی ببریم. سوابق گذشته، عملکرد حال و روش تبلیغ آنها بسیاری از مسائل را برای ما روشن می کند. 

بر این باورم کاندیدایی که هدف نهایی  اش از رفتن به مجلس برخورداری از حقوق مکفی، رانت، فروش اطلاعات و... باشد به درد مجلس و مردم نمی خورد. فراتر از این بگویم، کاندیدایی که در تبلیغاتش پول خرج می¬کند و به زعم خودش بذری می کارد تا بعد از رفتن به مجلس پول پارو کند نیز به درد مجلس شورای اسلامی نمی خورد. کاندیدایی که برای رفتن به مجلس از تمام ابزار لازم چه شرعی و چه غیرشرعی استفاده کند و به هر مستمسکی دست یازد به درد نماینده شدن نمی خورد. اظهرُمِن الشمس است کاندیدایی که بی مهابا پول خرج می کند، شام و ناهار می دهد، هدیه می دهد و... وقتی با عوام فریبی به مجلس راه پیدا کرد، به جای این که به فکر مردمش باشد به فکر جیب خودش خواهد بود. 

مردم خوب ایران، ارزش ما بالاتر از این است که خودمان را به یک دست چلوکباب بفروشیم. بیاییم با یک چلوکباب خودمان را مدیون کسی نکنیم. بدانیم، شام خوردن و رأی ندادن به میزبان حق الناس نیست، بلکه بدون شناخت و باری به هر جهت رأی دادن، حق الناس است. مطمئن باشید کاندیدایی که موفق شد با یک دست چلوکباب رأی شما را بخرد، اگر آراء او به حد نصاب رسید و به مجلس راه پیدا کرد بعد از تکیه زدن روی صندلی مجلس به ریش تان خواهد خندید! 

وقتی ما از بین چندین کاندیدا یک یا چند نفر را انتخاب می کنیم، مفهوم آن این است که این افراد نسبت به بقیه شایسته تر هستند. اگر خود و خدایی به افرادی که از نظر ما شایسته تر از بقیه هستند رأی دادیم، فردای قیامت پیش خدا روسفید هستیم. اما اگر به خاطر دل خودمان یا به خاطر ملاحظات سیاسی، خویشاوندی، قومیتی یا ... رأی صحیح را درون صندوق نیندازیم، نه تنها خودمان را گول زده ایم؛ بلکه قطعاً باید روزی به خاطر این انتخاب نابجای مان پاسخگوی خداوند باشیم. انتخاب نمایندگان خوب و شایسته یک وظیفه ی ملی و شرعی برای آحاد جامعه است. مسئله ی انتخاب نماینده اصلح با پسرخاله بازی و رفیق بازی و حزب بازی فرق می کند. 

من خوشحالم که خوشبختانه تا حد زیادی در جامعه جناح و جناح بازی کم رنگ شده است. مردم ما از بده بستان های حزبی و جناحی خسته شده اند. مردم ما دنبال کسی می¬گردند که بتواند گرهی از مشکلات جامعه را حل کند؛ اما باز هم باید حواس مان را جمع کنیم و گول تندروهای جناح ها را نخوریم. گول کسانی را هم که بدون دلیل و برهان کاندیداهای محترم را به تندروی متهم می کنند یا به آنان تهمت می زنند، نخوریم. متأسفانه در ایام انتخابات بازار گناهان کبیره مثل غیبت و تهمت رواج زیادی پیدا می کند. مشاهده می کنیم بعضی ها کاسه ی داغ تر از آش می شوند. طرفداران یک کاندیدا تلاش می کنند به هر طریق ممکن، کاندیداهای رقیب را لِه و لگد مال کنند. کاری به بهشت و جهنم و حساب و کتاب قیامت هم ندارند. 

زیبنده است که مردم ما به دور از شانتاژهای تبلیغاتی به کسانی رأی دهند که هدف شان از رفتن به مجلس حفظ نظام، پشتیبانی عملی از ولایت فقیه و تلاش خستگی ناپذیر برای مردم باشد. کاندیدایی که "درد مردم" ندارد و خودش را وقف مردم نکند سزاوار نیست به مجلس شورای اسلامی برود. کاندیدایی که مسائل حزبی، قومیتی، خویشاوندی و... نزد او بالاتر از داشتن دغدغه ¬ی مردمی است، سزاور نشستن روی صندلی مجلس نیست... و جمله¬ی آخر این که "مواظب باشیم در این انتخابات به خاطر دنیای دیگران به دین مان چوب حراج نزنیم و موقعی که خودکار را روی برگه ی سفید تعرفه قرار می دهیم یک لحظه خدا را در نظر بگیریم."