فیل ... فیل ... کدوم فیل !؟

داستان فیلِ مولوی را که همه شنیده اید ... در آن داستان مولوی شرح می داد که چگونه تاریکی باعث شده بود تا مردم در پندارهای شخصی خود به نتایج مختلفی برسند و با روشن کردن یک شمع و یا همان شفاف سازی دیده بودند که اینهمه اختلاف نظر بواسطه ی یک فیل ناقابل بود و ...
 
مشکلات جاری کشور ما بمراتب از آن فیل بزرگتر بوده و برای داشتن اختلاف نظرهای مختلف ، نیاز به تاریکی نیست و بزرگی بیش از حد هم می تواند یک شئی را نامرئی بکند !! داستان مشکلات کشور ما بیشتر از اینکه شبیه فیل مولوی بوده باشد شبیه گوریل انگوری خودمان است !! در کارتون گوریل انگوری ، تقریباً در هر قسمت اش با این واقعیت روبرو بودیم که جناب بیگلی بیگلی وقتی با یکی روبرو می شد که حرفش را نمی خواند اشاره می کرد به دوست اش و طرف مقابلش می گفت : " کدام دوست ات !؟ " و بیگلی بیگلی بالا را نشان می داد و آن وقت تاثیر حضور پرابهت یک گوریل پانزده متری در سیمای طرف مقابل که غالبا در حال فرار بود ما را مشعوف می کرد !!

این روزها مردم از دست مشکلات عاصی شده اند و خیلی زود فریب می خورند ، شاید از این عبارت ، خیلی ها خوششان نیاید ولی این حالت را غیر از فریب خوردن به چیز دیگری نمی توان شبیه کرد !! مردم دوست دارند منطقی فکر بکنند و دروغگوها و فریبکاران که در راس آنها سیاستمداران قرار دارند نه تنها از این منطقی بودن استقبال می کنند بلکه به آن بعنوان برگ برنده شان نگاه می کنند !! یکی از دوستان در کامنتی به یکی از نوشته های من ، از سریال امام علی و مردم کوفه یاد کرده بود ، و اشاره داشت که موقع تماشای آن از پدرم می پرسیدم : " چرا مردم کوفه با هرکسی که براشون سخنرانی میکنه چه از صحابی و چه از دشمنان و منافقان، موافق اند و همه ش سر به تایید تکون میدن و تکبیر میدن! چرا هر جریانی راه می افته اینا دنبالش قال و قیل میکنن؟ بالاخره اینا خوبن یا بد؟ " واقعیت این بود که مردم کوفه که آدمهای باسابقه و بزرگی در بین شان بود (!) انسانهای منطقی بودند و برای همین براحتی فریب می خوردند ... دقیقا مثل خیلی از آدمهای این روزگار ؛ نه تنها در داخل کشور ما که در میان همسایگان و سایر کشورها ؛ خاصه کشورهای جهان سوم !! در آن کشورهایی که خیلی ها دوستدارند ما هم مثل آنها باشیم یک عقلانیتی وجود دارد که سوار بر منطقشان است ؛ دقیقاً چیزی مانند افسار اسب !!

مشکلات کشور ناشی از سوء مدیریت و ناکارآمدی سیستم مدیریتی است و برای اینکه برون رفت از این وضعیت تقریباً غیرممکن و اگر ممکن باشد بواسطه ی حضور از ما بهتران خواهد بود (!). سیاستمداران حاضر در صحنه این وضعیت را دوست دارند و طبق قاعده ی بازی آسیاب به نوبت ، با کمرنگ شدن حنای گروه قبلی ، روی سن آمده و تا مدتی مردم را با وعده های تازه ای رنگ می کنند ... این بازی همچنان ادامه دارد و فیل مشکلات هی بزرگ و بزرگتر می شود !!! سیاستمداران مانند یک دروغگوی حرفه ای تنها یک چیز از مردم می خواهند ، اعتماد کردن !! چون تنها در این صورت است که فریب می تواند در دراز مدت کارساز باشد !!!

یکی از عامه پسندترین و منطقی ترین فریب ها ، گمراه کردن اذهان ( بجای رفع اشکال ! ) و دادن آدرس غلط یا همان فرستادن دنبال نخود سیاه است !! این روزها همه جا پر شده است از شعارها و اشارات بیمارگونه !! یکی به فلان اختلاس اشاره می کند و مردم تصدیق می کنند ، یکی از دکل های نفتی گمشده می نویسد و مردم تصدیق می کنند ، یکی از حقوق های نجومی می نویسد و مردم در بازنشر آنها بنوعی تصدیق می کنند و ... غافل از اینکه داستان دکل های نفتی دُمِ همان فیل است که اختلاس فلان میلیاردی خرطومَش و حقوق های نجومی شکمبه اش !! و دولت ها زمین های بازی هستند که مردم را در آن سر می دوانند ... دولت فلان ، دولت بهمان و ...

هر روشن کردن شمعی شفاف سازی نیست ، گاه نور تندی که از ماشین مقابل می آید ، بجای دادن دید مناسب طرف را کور می کند !!

مردم از دولت جاری بازخواست نمی کنند که در طول سه سال گذشته چرا این فیش های حقوقی صادر شده است ( اگر واقعاً چنین چیزی این قدر مهم بوده باشد که جلسه اضطراری برایش گذاشته شود و برای حقوق مدیران ارشد سقف گذاشته شود در حد حقوق مدیر زِپرتی کارخانه ما ) !!!

و این فیل هی بزرگتر و بزرگتر می شود ...