میانسالی

پست "میانسالی" را از وبلاگ خوب آب و آفتاب و آینه انتخاب کرده ایم، از آقای خسروی عزیز به خاطر نوشته ی خوب و دلنشین شان بی نهایت ممنون و سپاسگزاریم. 

سنت از چهل که بگذرد؛وارد میانسالی شده ای شاید خیلی زودتر از اینها هم وارد میانسالی شده باشی و الان اندک اندک متوجه این قضیه بشوی.میان سالی سن عجیبی است تا چشم به هم میزنی از پله ها بالا رفته ای و نوبت پایین آمدن است؛ تصور کنید از پله های سرسره بالا می روی؛ تا لحظه ای که به اوج نرفته ای فقط درانتظار بالا رفتن هستی می خواهی به اوج برسی تنها برای اینکه به پایین بلغزی تمام لذتش را در فرود آمدن می دانی به میانسالی که رسیدی از پله های سرسره عمر بالا رفته ای باید منتظر فرود آمدنی باشی و تمام. سرسره زندگی تکرار ندارد دیگر نمی توانی بار دیگر آن لذات و هیجانات را تکرار کنی همان یک بار است و بس.زندگی همین است کمی سختی بعد ثبات و بعد هم سرازیری عمر.به سرعت و بدون وقفه.
یادش به خیر بچه که بودیم روزها کشدار بودند چقدر باید انتظار می کشیدیم تا یک فصل دوباره تکرار شود چقدر انتظار تا یک سال تحصیلی تمام شود چقدر دیر روزهای تعطیل تقویم می رسیدند اصلا بچه که بودیم گذر عمر انگار جوری دیگر بود.الان اما روزها گویی کم حجم شده اند فصلها در سرازیری افتاده اند شتابی سریع همه چیز را در بر گرفته است.وقت خواب تازه یادت می آید که ای دل غافل چه کارها ماند و امروز هم انجام نشدند....
در میانسالی به گمان من روزهایت تند می گذرند و تو کم مانده که از آنها جا بمانی ؛با این همه به گمان من روزهای خوبی هستند.
به خودم که می نگرم و در خودم که دقیق می شوم نه نیرو و سرعت عمل گذشته را دارم و نه حافظه ام چون گذشته دم دست یاریم می کند و نه هیجانات و ریسک های آن روزگاران با منند و البته دردهایی هم سراغ آدم می آیند غذاهایی که می خواهند با آدمی نسازند و انگشتان و پاهها و دستها که دیگر کم کم سر ناسازگاری می گذارند و فراموش نکن شیارهای موازی بر رخسار و به قول سعدی شیرازی«واعظان شیب بر بناگوش»که صد البته هر کدام پیکی از طرف مرگ هستند.
اینجاست که دیگر خودت را بهتر می شناسی و البته صاحب گنجی گرانبها می شوی که نامش تجربه است...دیگر خودت را بهتر می شناسی و بهتر تصمیم می گیری و البته کمی هم خساست چاشنی وجودت می شود..البته نه به معنای مادی آن چرا که گنج عمر روبه پایان است و در هر زمینه ای ترس از دست دادن در وجود انسان ریشه می دواند.
دوستی هایت و معاشرت هایت کم می شوند بازیهایت محدود و محدودتر و صد البته وقت که همیشه کم است.انتخاب می کنی کسانی که می خواهی کنارت بمانند و محبت هایت چون گذشته بی حساب و کتاب خرج نمی شوند در این ایام گویی ملاحت لبخندها فرق می کند و خنده ها همه از سر شوق نیستند و بچگی کردن هم آرام کنار طاقچه خاطرات مخفی میشود چه به قول شیخ اجل«تا بچگان آوردم دیگر بچگی نکردم»
میان سالی با این همه لحظات نابی برای من دارد این روزها است که آدم از پس رویدادها و برخوردها خوشبختی را هم لمس می کند.با لمس دستانی سرشار از عشق می بینی که خوشبختی همین نزدیکی هاست در برخورد گرم همسری همراه و در لمس دستان نازک دخترکی شیرین سخن و در نگاه به قیافه پسری که آرام آرام قد می کشد و من کودکی و نوجوانی خود را ذره ذره در او می پایم.
میانسالی ورود به مرحله ای تازه از زندگی است لحظات لمس خوشی ها و بهره بردن از کاشته های زندگی.

پی نوشت: یازدهم ذی قعده سالروز میلاد با برکت پیشوای هشتم، خورشید تابان آسمان پرنور ایران، غریب آشنا، نگین خراسان، شهد شیرین مشهد، حضرت امام رضا علیه السلام، بر شما دوستان عزیز فرخنده و مبارک باد.