کیفر

در چند شب گذشته بر حسب تصادف سریال 6 قسمتی کیفر را برای تماشا انتخاب کردیم.سوژه بسیار ناب و بازی های قدرتمندانه ای داشت (که اندک ضعف کارگردانی را پوشش میداد )و از شما چه پنهان تاثیر خیلی زیادی روی من گذاشت چرا که یکی از نقطه ضعف های بزرگ زندگی من رفاقت است وکل این فیلم حول محور رفاقت میچرخید و (حجت) در رفاقت و به نظرم منظور از نام فیلم هم، کیفر پس دادن همه بود چه آنها که کیفر کم آوردن در دوستی را دادند و چه آنها که کیفر پای رفاقت ایستادن را دادند با دیدن این فیلم یاد دوست بسیار قدیمی سید مصطفی افتادم.من وسید از سال66 با هم دوست بودیم.آشنایی ما از شبی شروع شد که سیدشلوغ و پر سرو صدا در خوابگاه به اتاق ما آمد و با دیدن من که مشغول خواندن حافظ بودم معنی یک بیت شعر حافظ را پرسید و آنقدر از تفسیر آن خوشش آمد که دیگر مشتری دایم اتاق ما شد و من هم از اینکه میدیدم برخلاف تصور من چقدر اهل دل است جذب اوشدم وطولی نگذشت که که این دوستی به عشق پرشور مبدل شد و ما دوستان گرمابه و گلستانه و سفر و حضر و خانه یکی شدیم به جرات میتوانم بگویم سری نبود که از هم مخفی داشته باشیم و در کوچکترین تا بزرگترین تصمیمات زندگی با هم شور می کردیم من همیشه برای سادات احترام خاصی قایل بودم و احترام او که سید طباطبایی بود چند برابر داشتم.این ارتباط ما بعد از ازدواج هم به رفت و آمد خانوادگی مبدل شد و هردو تقریبا همزمان از ایران خارج شدیم من و خانواده به کانادا واو وخانواده به مالزی.بعد از آن اگرچه ارتباط تلفنی و هر از یک بار شده بود اما همچنان ادامه داشت اما سالهای آخر حضورم درایران ارتباط ما رو به کمرنگ شدن گذاشت چون او حذب آدم های تند رو وافراطی شده بود و من شدیدا از این قشر پرهیز داشتم.اگرچه در بعضی محافل آنها در شهرک سپاه در افسریه هم شرکت میکردم و دوسفر همراه آنها به مشهد هم رفتم اما فقط به خاطر همراهی با رفیقم.بود اما عاقبت موردی پیش آمد که نقطه پایانی بر ارتباط ما شد.و آن هم انتخابات 88 بود. هردوی ما به شرکت در انتخابات عقیده بسیار داشتیم امادر دو جناح مخالف. بعد از آن انگار بین ما گودالی به بزرگی دنیا دهان باز کرد و بیشتر من از ارتباط با او  حذر کردم و کناره گرفتم... دیدن این سریال انگار به یادم آورد که داستان رفاقت از هر داستانی جداست ،که اندیشه و تفکر سیاسی هیچ کس نباید معیار قضاوت او درباره دیگران باشد، که همیشه باید خاطرات خوب وبد را در دو کفه ترازو گذاشت و سنجید ،که عمری که در پای رفاقت رفته  با هیچ چیز باارزش دیگری در این دنیا قابل جبران نیست، که رفیق خوب از برادر به آدم نزدیکنراست،که....به یادآوردم که بهار طبعیت نزدیک است و موسم خانه تکانی دل از غبارکدورت هاست.و سال نو بایارکهن دلچسب تر و زیباتر و باارزش تر خواهد بود