ایران و ایرانی

یه روز یه ترکه میره سبزی فروشی تا کاهو بخره عوض اینکه کاهوهای خوب را سوا کند ، همه ی کاهو های نامرغوب را سوا میکنه و میخره ازش می پرسند چرا اینکار را کردی ؟ میگه : صاحب سبزی فروشی پیرمرد فقیری هست
مردم همه ی کاهوهای خوب را میبرند و این کاهوها روی دست او میمانند و من بخاطر اینکه کمکی به او بکنم اینها را میخرم اینها را هم میشود خورد .این ترکه کسی نبود جز عارف بزرگ آقا سید علی قاضی تبریزی.

یه روز یه ترکـــه میره جبهه، بعد از یه مدت فرمانده میشه، یه روز بهش میگن داداشت (حمید) شهید شده افتاده سمت عراقی ها اجازه بده بریم بیاریمش. ترکه میگه: "لازم نیست، بگذارید بماند. هر وقت جنازه بقیّه را رفتیم آوردیم، جنازه حمید را هم می‌آوریم، یا همه با هم یا هیچ کس". اون ترکـــه تا زنده بود جنگید و به داداش های شهیدش ملحق شد. اون ترکـــه کسی نبود جز مهدی باکری

یه روز دو ترکه، که اسم یکیش ستارخان (سردار ملی) بود، یکیش هم باقرخان (سالار ملی)؛ خیلی شجاع بودند، خیلی نترس؛ جونشون رو کف دستشون گذاشتن و سرباز راه مشروطیت و آزادی شدند، وبرای ایران، برای من و تو، برای اینکه ما تو این مملکت آزاد زندگی کنیم، فداکاری کردند.

یه روز یه ترکه پایه گذار منطق فازی در دنیا میشه، که مبنای علمی و اساس ساخت هوش مصنوعی و سیستم های کنترل پیشرفته امروز رو تشکیل میده، اسم اون ترکـــه دکتر لطفی زاده بوده.

یه روز یه ترکه که لهجه خیلی غلیط ترکی هم داشته سپر حرارتی ماه نشین آپولو ۱۱ رو طراحی میکنه تا نخستین انسان هایی که پا بر ماه گذاشتند در بازگشت به جو زمین خاکستر نشن. البته ماه نشین های بعدی هم از این سپر استفاده کردند، اون ترکه همون دکتراعتمادی دانشمند برجسته ایرانی در ناسا بوده.

یه روز یه ترکه که شاعر بزرگی بود اسمش پروین اعتصامیه.

یه روز یه ترکه اسمش علامه محمدتقی جعفری بود.

یه روز یه ترکه لباسهاشو تو سرماى آذربایجان ،آتش زد تا قطارى با مسافرهاش سالم بمونن: دهقان فداکار!

و یه روز ترکهای زیادی بودند که حالا به رحمت خدا رفتند اما برای ایران افتخار بودند و هستند و خواهند بود و ترکهای زیادی هستند که بین ما زندگی می کنند که افتخار ایران و ایرانی اند. اگه بخوایم اسم همشون رو بیاریم و در موردشون شرح بدیم کتاب چند جلدی باید در موردشون بنویسیم.

یه روز یه رشتیه با گویش کاملا رشتی که زمانی رییس دانشگاه ملی ایران (بهشتی) بود، پایه گذار دانشگاه صنعتی آریامهر (شریف) میشه ولی عشقی عجیب به تربیت فرزندان ایران دلیل همیشگی اون برای حضورش در دبیرستان البرز بود، اون رشتیه نخستین دکترای ریاضی ایران یعنی دکتر محمدعلی مجتهدی بوده.

یه روز یه رشتیه اسمش میرزا کوچک خان جنگلی بود، برای مهار کردن گاو وحشی قدرت مطلق شاه تلاش کرد، برای اینکه کسی تو این مملکت ادعای خدایی نکنه؛ اونقدر جنگید تا جونش رو فدای سرزمینش کرد.

یه روز یه لره اسمش کریم خان زند بود، مؤسس سلسله زندیه؛ ساده زیست، نیک سیرت و عدالت پرور بود و تا ممکن می شد از شدت عمل احتراز می کرد.

یه روز یه قزوینییه اسمش علامه دهخدا بود؛ از لحاظ اخلاقی بسیار منحصر بفرد بود و دیوان پارسی بسیار خوبی برای ما بر جا نهاد.

یه روز یه قزوینیه اسمش عباس بابایی بود. مدرک خلبانیشو تو آمریکا گرفت. تو همون پادگانی که اتاقش مشرف به اتاق زنها بود و درخواست داد تا عوضش کنند. شبها برای اینکه شیطان رو از خودش دور کند تو محوطه پایگاه می دوید! خلبان به یادماندنی بود که روز عید قربان به قربانگاه معبود رفت و خاطرات زندگیش سراسر درس زندگی به ما میده.

یه روز یه اصفهانیه اسمش حسین خرازی بود، وقتی عراقی ها به کشور حمله کردند، جانش را برداشت و با خودش برد دم توپ و گلوله و خمپاره. کارش شد دفاع از مردم سرزمینش، از ناموس شان و از دین شان. آنقدر جنگید و جنگید تا در یکی از روزهای آن جنگ بزرگ، خونش بر زمین ریخت و خودش به آسمان رفت.

و یه روز یه ترکه و یه روز یه رشتی و یه روز یه قزوینی و یه روز یه لر و یه روز ما همه با هم بودیم...، ترک و لر و رشتی و اصفهانی و ... تا اینکه یه عده رمز دوستی ما رو کشف کردند و قفل دوستی ما رو شکستند... ؛ حالا دیگه ما برای هم جوک می سازیم، به همدیگه می خندیم!!! و اینجوری شادیم.

ایران با تمام اقوامش زیباست.

پ ن :این مطالب را اینطرف آنطرف و جسته گریخته خوانده بودم حیفم آمد دوستان را در زیبایی آن شریک نکرده باشم