سلامتی آزادی

مطلب حاضر از سوی آقای بهنام طبیبیان نویسنده ی وبلاگ مدارا ارسال شده که ضمن تشکر از ایشان، شما همراهان و همساده های عزیز را بخواندش دعوت می کنم:

گلریزون می کنیم واسه کسی که آزاد میشه از این چاردیواری، که همه دنیا چاردیواریه...سلامتی سه تن: ناموس و رفیق و وطن. سلامتی سه کس: زندونی و سرباز و بی کس. سلامتی باغبونی که زمستونش رو از بهار بیشتر دوست داره. سلامتی آزادی. سلامتی زندونیای بی ملاقاتی. (سکانس ماندگار فیلم اعتراض، ساخته مسعود کیمیایی(

شاید اولین باری که واژه آزادی را شنیدم بدون آنکه مفهومش را متوجه شوم در ماجرای مسافرت خانواده آقای هاشمی در کتاب درسی دوران ابتدایی بود. وقتی که به شهر تهران رسیدند و از عظمت و شکوه میدان بزرگ آزادی سخن ها گفتند. واژه آزادی با فوتبال و ورزشگاه آزادی پیوندی دیرینه دارد. اولین جایی که مفهوم آزادی را تا حدودی درک کردم و نبودش را بسیار سخت یافتم. هنگامی بود که عازم خدمت سربازی شدم. به هر حال انسان در مراودات اجتماعی به شکل های مختلف آزادی اش محدود می شود. اما خدمت سربازی آشکارا آزادی ام را گرفت. فرمانده مان می گفت در ارتش فقط چشم قربان، خیر قربان و بله قربان شنیده می شود. حتی اگر تحکمی صورت گرفت حق سرپیچی ندارید. فقط می توانید بعد از انجام دستور به مقام مافوق گزارش بدهید. مطلب به حقی است که در تمام ارتش های جهان رعایت و اجرا میشود. چاره ای جز اطاعت نیست. این روزها اما دوشنبه های شهرمان ناراحت کننده است. کسانی که از روبروی زندان شهر عبور می کنند روزهای دوشنبه انبوه کسانی را می بینند که برای ملاقات زندانیان پشت در منتظرند. مسلما کسی که محکوم به حبس شده لابد قصور و تقصیری داشته است. روی صحبتم با کسانی است که شکایتی شخصی داشته اند و یا برای مهریه یا مبالغ اندک چک و سفته از کسی او را به زندان انداخته اند. بدترین شکنجه برای انسان گرفتن آزادی اوست. مجازات زندان یکی از سخت ترین مجازات ها در همه جهان است. شاید خانواده ای از فروپاشی مصون بماند اگر کسی از شکایتش صرف نظر کند شاید بزرگ ترین هدیه دنیا هدیه آزادی به دیگران باشد شاید...