رستم

شما هم اسمش را رستم بگذارید .. بی حال و بی رمق و در اوج درماندگی دستگیر شده بود .

برادران ، که اون روزها واقعا با قاچاق مبارزه می کردند-حین دستگیری ،بلعیدن سه بسته هرویین را با چشمان خود دیده بودند. واین جرم در بهارسال 1359جرم قابل گذشتی نبود .

هنوز سپاه به طور کامل تسلط به اوضاع نداشت و هنوز زندان درست و درمونی هم در نظر گرفته نشده بود . در یک خانه مصادره ای مستقر بودیم و در قسمت اندرونی خانه ی سابق خان ، دادگاه انقلاب با یک حاکم شرع و دو سه کارمند شروع به کار کرده بود . 

گزارش دستگیری به اطلاع حاکم شرع رسید و دستور به حبس موقت داده شد . از زندانی اسم و رسمش را پرسیده بودند که جوابی نداده بود و با کمال اطمینان و اعتماد به نفس و قیافه حق به جانب گرفتن ،ادعای بی گناهی می کرد و حاضر به هیچ همکاری ای نبود . چون خیلی لاغر و ضعیف بود ،اولین کسی که با او روبرو شد اورا رستم نامید !!

رستم را در اتاقک چوبی ،در گوشه حیاطِ خانه خان انداختند و منتظر شدند تا نیاز به دستشویی پیدا کند !!! و مدرک جرم را ...پیدا کنند و لابد ضمیمه پرونده !!

نخندید . داستان کم کم ناراحت کننده می شود . هنوز چند ساعتی از حبس انفرادی و در انتظارِ رستم نگذشته بود و هنوز مدرک جرم در پیچ و خم روده ها در انتظار دفع بود که سر وصدای رستم در آمد . ابتدا صدا زد : برادر ...برااااااادر !!

و وقتی برادری به استجایت صدایش رفت گفت که : بخدا من بی گناهم . من کاری نکرده ام . من ...

ادعایی که هر زندانی در بدو ورود می کند و ربطی هم به میزان جرم ندارد و هیچ چیزی را ثابت نمی کند حتی گناهکاری را .

و برادران ترتیب اثری ندادند .

طولی نکشید که صدای برادر براااادر رستم تکرار شد و رفت و آمد به به در محبس نیز . اما ازاین سرو صداها نه چیزی عاید رستم شد و نه بازجویان .

و کم کم نیمروزی گذشت که رستم بدست و پا افتاد که : من اعتیاد به هرویین دارم و انچه بلعیدم فقط گوشه ای از نیاز روزانه ام را برطرف می کند و اگر دوا !!! به من نرسد چنین و چنان می شوم .

ماوقع صورتجلسه شد واعتراف متهم به بلعیدن و داشتن اعتیاد به محضر قاضی گزارش شد . دستور داد تا ترک اعتیاد و تشکیل جلسه دادگاه در زندان بماند . چگونه اما؟ معتاد به هرویین و بدون داشتن مواد !!

برای یک معتاد زندگی بدون غذا ، بدون آب و حتی بدون هوا قابل تصور است اما بدون مواد هرگز ! نداشتن مواد ، آن هم هرویین ،مساوی خماری و درد و مردن تدریجی است و رستم تا مرز مرگ رفت .

رستم که در بدو دستگیری حتی اسمش را حاضر نبود به بازجو بگوید با نزدیک شدن زمان مصرفش ،بدست و پا افتاد . ابتدا به اعتیاد اعتراف کرد . بعد از اندک زمانی به قاچاق هرویین و خیلی زود به ...خوردن . هیچ انتظار آزادی هم نداشت فقط ملتمسانه دوایش را می خواست .

کم کم کار بالا گرفت . داد و فریاد و درد خماری لحظه به لحظه عرصه را برای رستم تنگ کرد . فریادهای جگرخراش رستم از دیوارهای محبس چوبی به بیرون رسید و ناله ها فریاد و هوار شد و بچه ها به قاضی منتقل کردند . دستور داد با یک پزشک مشورت کنید و دارویی که مناسب حالش باشد به او بدهید .

 در شهرضای آن زمان تعدادمعتادین به هرویین بسیار اندک بود و پزشکی که داروی ترک اعتیاد بداند نیز . با این وجود طبیبی مقداری دارو تجویز کرد . نه بیمار حاضر بود با این داروها بسازد و کمی خودش را بسازد و نه داروها کارساز بود .

نیازِ بدن رستم به هرویین ،-همانطور که عرض شد -ابتدا اورا به اعتراف واداشت . کم کم به التماس و با گذشت زمان به داد و هوار . ووقتی خماری امانش را گرفت پاشنه دهن را ورکشید و از بالا تا پایین و از زمین تا آسمان و اهل آسمان را به فحش های چارواداری نوازید . والبته هرچه فریاد ها و اهانت ها بیشتر شد کم محلی و ترتیب اثر ندادن بارز تر .

تراژدی رستم با ترک اعتیاد – از نوع خاصش – تمام نشد . به او سه ماه زندان دادند . زندان تازه تاسیس در گوشه ی خانه ی سابق خان مأمنی شد برای مرد بی خانمانی که عمری را با اعتیاد به سر برده بود . در باغچه زندان سبزی و صیفی کاشت . با مامورینی که او را دستگیر کرده بودند -و در دوران بسیار بسیار سخت ترک اعتیاد انواع و اقسام هتاکی و فحاشی به آن ها کرده بود- رفیق شد . به همه احترام می گذاشت . رفت و روب و جارو می کرد .با زندانیان دیگر برادرانه رفتار می کرد و از همه مهم تر ورزش می کرد .!!

گفت برایم میل و تخته بیاورید و معلوممان شد که باستانی کار ورزیده ای است . هرروز صبح دویست سیصد بار میل می گرفت و با صدای شیر خدا ورزش جانانه می کرد .

اواسط تابستان مدت حبسش تمام شد. دلش نمی خواست از زندان برود !! جایی برای رفتن نداشت و از همه مهم تر بیم این داشت که دوباره پایش به جمع دوستان معتاد باز شود و روز از نو روزی از نو .

دوستانه و برادرانه نصیحتش می کردند که به زندگی برگرد و راه راست را برگزین .

یاد آوری ترک اعتیاد برایش کابوسی بود . برای ما نیز که از نزدیک شاهد جان کندنش بویم نیز خاطره تلخی است که فراموشمان نمی شود . ترک اعتیاد بدون هیچ اصول علمی و مشاوره پزشکی و آنچه ناگفتنی است !!

در اون ایام – در چند روز اول رستم خودش را گلوله می کرد و مانند گنجشکی که بخواهد از دیوار شیشه ای رد شود خود را به در و دیوار می کوبید و فحش می داد و التماس می کرد و هرویین می خواست و نمی یافت .و بقولی کلنگی ترکش دادند !!

رستم هرویین را ترک کرد . به قول خودش آدم شد . سر به راه و رام . و با بقیه زندانی ها تومنی هفت صنار فرق پیدا کرد !! اما سیگار را ترک نتوانست کردن .

خودش می گفت ترک سیگار از ترک هرویین سخت تر است . واین جمله غلط در طول زمانی که این بنده حقیر آلوده به سیگار بودم نصب العین من شده بود . والبته با ترک سیگار فهمیدم که این حرف رستم یک اشتباه فاحش بود . مثل همان اعتیادی که او را آواره و دربدر کرده بود .

پی نوشت : این یک داستان واقعی است

2- چون اخیرا دوستان دو پست درباره سیگار و ترک آن نوشتند ،بنظرم آمد این خاطره رابنویسم