لاله گوش های جویده شده !

فکر میکنم  از لحاظ دسته بندی چهره آدم ها یک مجتهدم برای خودم , بنابراین هر اندازه هم تلاش کنید؛ خارج از این قواره ای که الان برایتان می نویسم هیچ استدلالی را قبول نمی کنم چون صاحب کرسی محسوب می شوم در دانشگاه  پستی و بلندی های زندگی و البته استحضار دارید که شما تا زمانی که مقلد من نباشید مکلف به قبول قول من نیستید اما مقلد که شدید تکلیف روشن است... !

بگذریم ...

بعضی آدم ها از بس دندان هایشان بزرگ است که جای زبان شان را تنگ کرده و نمی توانند مثل بچه آدم حرف بزنند و مرادشان را بگویند .این دسته آدم ها قیافه شان به اسب آبی می ماند با این تفاوت که اسب آبی حداقل این قدر می فهمد که برای جبران نداشته هایش  , هیکل نتراشیده اش را زیر آب ببرد و کندی زبانش را با تیزی زیر آبی هایش جبران کند .

اما این آدم ها نه اینکه چینش دندان هایشان موزون نیست بنابراین در ادای حروف و کلمات و جملات هم بالا و پایین می زنند و در عین حال که توان اقناع ندارند آب دهانشان هنگام ادای کلمات حکم فواره و آب پاش را دارد و شنونده لحظه شماری می کند تا به نقطه پایان جمله برسد !!

بعضی آدم ها از بس دهانشان کوچک است جا برای دندان هایشان نیست وبازهم مثل بچه آدم نمی توانند بقیه را حالی کنند .

جنس زبان از گوشت است و مینای دندان بلای جان او. چرا که زبان نرم کجا و تیزی دندان تیز کجا؟ و نه اینکه  به حکم جبر این زبان است که باید به نوعی سازگاری پیدا کند با محیط اطرافش و در گردونه  اصطکاک منافع , ظفری به او نرسد ,نمی چرخد و نمی تواند بچرخد و می ماند از رسالتی که بر گرده اش گذاشته اند .

این آدم ها از لحاظ فک و صورت شباهت زیادی به خرگوش دارند ولی الزاما گوش هایی به بزرگی خرگوش ندارند .هرچند خرگوش هم نامش را مدیون خر است  .

خرگوش را خرگوش نامیده اند چون گوشش شبیه او بوده. .شاید باورتان نشود اما من ماه ها بلکه سال ها به این اندیشیده ام که اگر نام خر, خر نبود نام خرگوش چه می شد ؟ مثلا اگر نام خر فلامینگو می بود باید خرگوش را می گفتیم فلامینگو گوش ؟!!!

بگذریم ...

خر گوش حیوانی کم رو والبته  موزی است  . نشان به آن نشان که بارها دوستان در مورد جویده شدن همه قسمت های جویدنی خانه شان توسط خرگوشی که قرار بوده همدم بچه هایشان شود داستان ها گفته بودند برای مان . البته ؛ جبران محدودیت های  زبانی خرگوش به عهده گوش های تیز اوست وجناب خرگوش  به محض اینکه بفهمد در محیط اطرافش صداهایی مشکوک به گوش می رسد بر اساس قوانین علم مدیریت - شاخه مدیریت بحران- بهترین تصمیم را که همان فرار است اتخاذ نموده و جان از مهلکه به در می برد .

اما ...امان از آدم هایی که دندان و زبان شبیه خرگوش دارند و گوش خر گوش را ندارند و هی زور می زنند برای انجام محالی که جبر روزگار تحمیل کرده و می خواهند کوه را با سوزن بشکافند و نمی شود . اینقدر بدم می آید از این آدم ها , آدم هایی که نه توان خود را کشف کرده اند و نه پی به نقایص خود برده اند !!!

پس تا اینجا دو گروه داشتیم . گروه اول کسانی که دندان هایشان بزرگ است و مزاحم چرخیدن زبان آنها می شود و گروه دوم کسانیکه دهان شان کوچک است و جا برای زبان شان نیست .

شخصا از همه آدم هایی که فک شان در آفساید هست گریزانم ! کسانی که نیم رخ آنها شبیه قاعده پایین ذوزنقه می ماند . بنابراین لب های پایین شان هم الزاما از لب بالایی جلو زده است و گویی در چهره این آدم ها همیشه مسابقه دوی 100 متر در جریان است واجزای تحتانی صورت به آنچه هستند قانع نیستند .

جالب اینکه این گروه از لحاظ شکل دندان ها هم می توانند شبیه خرگوش باشند و هم اسب آبی !!!

تناقض آشکار این آدم ها در آرواره هایی است شبیه اسب ؛ بدون نجابتی که از هر اسبی انتظار داریم !!!

من فکر می کنم لانگ شات چهره اسب , با وقار و نجابتی که از او سراغ داریم صورتش را قابل تحمل می کند و گرنه کلوز آپ این موجود ,غیر قابل تحمل است و مشکلش با ارتودنسی فکین هم قابل جبران نیست و نیاز اساسی به فیس آف دارد اما وقتی همین مدل را در آدمیزاد بررسی می کنیم , می بینیم چه موجودات غیر قابل تحملی هستند آنهایی که آرواره ای زوار در رفته دارند و این نتیجه وراجی هایی است که نباید می کرده اند و کرده اند و این وراجی ها هم وسیله ای برای مخ زنی و متقاعد سازی دیگران برای انجام کارهایی بوده است که نباید انجام میشده !!!

بازهم بگذریم ....

هین الان که دارم برایتان می نویسم حداقل 5یا 6 نفر دارند در ذهنم رژه می روند ازاین ترکیب اخیر. این تیپ چهره ها که شهره دوز و کلک هستند چهره هایی شبیه اسب دارند و خصلت هایی عین روباه .

خیلی دوست داشته و دارم که با شیر در بیافتم .

حالا که سنم از 40 گذشته تازه می فهمم که چرا بچه ها شیر را دوست دارند .

خوب که فکر می کنم می بینم الان من هم شیرها را خیلی دوست دارم و این نشانه این است که یا من بر گشته ام به دوران کودکی چون آنموقع ها فرصت فکر کردن به شیر و پلنگ و ... نداشته ام یا بچه های دور اطرافم خیلی زودتر به سن 40 رسیده اند .

شاید یکی از دلایلی که شیرها را دوست داشته ام و نمی دانستم این بوده که شیر ها به حواشی کاری ندارند و بی شیله و پیله اگر قرار بر دریدن کسی داشته باشند به سویش هجوم می آورند و مردانه گلویش را می فشارند تا از رمق بیافتد و می نشینند روی سینه اش و مثل بچه آدم همانجا وسط میدان بند بندش را از هم می درند و می خورندش .

همه هم از اطراف نگاهش می کنند و دلشان به حال شکار می سوزد که دیدی طفلکی را چطور گرفت و خفه کرد و خورد ؟؟!؟

اما دریغ و امان از روزی که به دست خرگوشی شکار شوی و  او هم نه اینکه رسم شکار را بلد نیست بنشیند و زنده زنده لاله گوش ات را بجود !!
اسبی آبی تورا از نفس بیاندازد و یا اسبی برایت ادای روباه را در بیاورد ... امان از آن روز که نه کسی حالت را می فهمد و نه کسی به روزگارت گریه میکند .

شاید هم طعن و کنایه ها بشنوی که  چرا خرگوشی تو را دریده و یا اسبی آبی تو را در ماراتون حیله شکست داده و بدتر اینکه اسبی کلاه سرت گذاشت !!!