حس بدبختى یا خود بدبختى مساله این است !

این روزها به شدت درگیر چند موضوع هستم که سال ها منتظر ایجاد چنین زمینه اى بوده ام براى به انجام رساندن آن.

واقعیتش اینه بعضى مواقع خودم از خودم و کارهام خنده ام مى گیره با اینکه به درست بودن مسیرى که انتخاب کرده ام ایمان دارم!

بنده معتقدم همه ما در هر جایگاه و کسوتى که باشیم در مقابل نسل آینده و حتى نسل فعلى مسئولیت داریم ، نسل فعلى از این بابت که حق دارند به سطحى از رفاه و آرامش رسیده و حس سرخوردگى نابودشان نکند و نسل آینده از این بابت که ما را ( حتى منظورم خود شما هستید) مسئول نابسامانى هاى آتى ندانند ، به حق یا نابه حق!!

از جمله تک جمله هایى که از معلمین دوران دبیرستان به یاد دارم جمله اى است که دبیر جغرافیاى مان همیشه مى گفت و به عنوان فردى جهان دیده و توریست همیشه از وضعیت آن زمان گله داشت و آن جمله این بود:

" اگر پدرانمان کارى مى کردند وضعیت ما بهتر بود و اگر ما کارى نکنیم براى فرزندانمان محال خواهد بود" 

این جمله را در پایان همه سخنرانى هاى آتشین کلاس جغرافیا تکرار مى کرد آن زمان که ٩٠ درصد وقت کلاس را صرف مباحث نامربوط با جغرافیا مى کرد !!!

از جمله گزاره هایى که بنده فکر مى کنم باید در جامعه ایرانى زنده شود " حس سر آمدى" است . حسى که معتقدم نداشتن اش منشاء بسیارى از مشکلات است . نقطه مقابل حس سر آمدى را اگر بخواهیم با ادبیات عامیانه نام ببریم مى شود " حس بد بختى" !

مى دانید که  آدم ها عذابى  را که از بابت حس بدبختى متحمل  مى شوند چند برابر خود بد بختى است و این حس مى تواند حس هاى مشابه و همجنس را هم ایجاد و هم تقویت کند !

خود بدبختى آستانه و اوجى دارد اما " حس بدبختى " به دلیل نا شناخته بودن ، حسى است شبیه یک بیابان تاریک بى در و پیکر که آن سویش نا پیداست و در عین حال همراه با " استرس " و " اضطراب" و " التهاب" نا سرانجام است طورى که آدمى همواره دچار استرس است ولى نمى داند منشاء آن چیست ؟!

بنده معتقدم براى کاستن از این آلام همه ما در هر سطحى مسئولیم حتى اگر خودمان نیز درگیر همان حس باشیم!

مى دانید که طبق قوانین جهانى علم طبابت پزشک حق نوشتن دارو براى خودش را ندارد اما در عین بیمارى مى تواند براى دیگرى تجویز بکند با این قیاس مى خواهم عرض کنم این استدلال را قبول ندارم که اگر ما گرفتار معضلى هستیم نمى توانیم دیگرى را براى رهایى از آن مدد برسانیم!

آنقدر از ابتکار غربى ها براى حل مسائل خوشم مى آید که بعضا از گفتن آن واهمه دارم ، واهمه از این بابت که در ایران ما بازار برچسب زنى بسیار داغ است و در چشم بر هم زدنى مى توانند تو را با مهر غربزدگى نقره داغ کنند.

یکى از این روش ها مدل swot  است که قطعا دوستانم با آن آشنا هستند اگر هم نیستند همین چهار حرف را یک بار اگر جستجو کنند خواهند دانست.

الغرض به این نتیجه رسیده ام "نگاه لطیف " و " پرداخت هنرمندانه" و " طرح فاخر" حتى "خشن ترین " و "نتراشیده ترین"  و "سبک ترین موضوعات " را "قابلیت التفات " مى بخشد ومعتقدم وقتى مقوله اى مجال طرح پیدا کرد راه حل هم برایش پیدا خواهد شد .

پى نوشت اول:

عباراتى را که داخل ". " نوشته ام کلید واژه هایى است که مدت هاست روى آنها کار مى کنم براى گشودن راه هایى براى حل مسائل اجتماعى 

پى نوشت دوم :

همین روزها نتیجه یکى از این کارهایى که اشتغال به آنها توفیق همراهى با دوستان را از من تا حدودى گرفته ارائه خواهم کرد 

پى نوشت سوم:

این پست را با موبایل گذاشته ام کاستى هایش را ببخشید