یک هزارم آنگستروم

به نام خدا

مطلب زیر از سری نوشته های جناب شنگ می باشد که به علت عدم دسترسی ایشان به اینترنت، در بخش همساده ها درج می گردد:

امروز وقتی که در بزرگراه ، آن 206 آلبالویی درخط کناری ترمز کرد و روی آسفالت یخ زده کشیده می‌شد درست از بیخ گوش ما رد شد شاید فاصله‌اش یک هزارم آنگستروم بود. آنطورکه حتی فکر کردم به بدنه اتومبیل ما کشیده می‌شود و درست بعد از رد شدن ما چهار اتومبیل پشت سرهم در یکدیگر فرورفتند . همه کنار بزرگراه ایستادند. فوراً خودمان را به آنها رساندیم و سعی کردیم یکی یکی بکشیمشان بیرون. خوشبختانه علی‌رغم اینکه هر چهار اتومبیل کاملاً ازبین رفته بودند هیچکس کوچکترین آسیبی ندیده بود و همه بخاطر سلامتیشان خدا را شکر می‌کردند .

یادم افتاد به سالها پیش ، آن شب روی زمین کنار سفره شام نشسته بودم. لیوانِ نیمه آب دستم بود و سعی می‌کردم لقمه آخر را سریعتر فرو داده سراغ درسهایم بروم که ناگهان با صدای انفجار مهیبی لیوان از دستم پرتاب شد و روی زمین افتادم. همه شیشه‌های خانه ، شکست و ریخت. بوی عجیبی همه جا پیچیده بود و هوا غبارآلود بود. همه به هم نگاه کردیم و بخاطر سلامتیمان خدا را شکر. فوراً خودم را به کوچه رساندم . همه سراسیمه درکوچه بودند و یک سوال را تکرار می‌کردند. کجا افتاد؟

چیزی نگذشت که آژیرِ ماشینهای امداد بلند شد و همه به سمت صدا دویدیم. کوچه پائینی بود. درست وسط حیاط خانه مشهدی رضا یک استخر بزرگ درست شده بود و از ساختمان جز تلی خاک با تیرآهن‌های درهم پیچیده چیزی باقی نمانده بود. نیروهای امداد همه را کنار می‌زدند. مدتی نگاه کردم . چیزی پیدا نبود. مرتباً فاصله‌ام با خانه مشهدی بیشتر می‌شد و جمعیت در جلو و عقبم لحظه به لحظه فشرده‌تر. تحملم تمام شد و به خـانه برگشتم. فـردا بـعدازظهر وقـتی از مسجد برای انداختن شیشه های شکسته شده آمدند اعلامیه مشهدی رضا روی دیوار کوچه بود که با زن و پسر و عروس و دو نوه اش به دیارِ باقی شتافتند .

و من به زاویـه پـرتاب مـوشک می‌انـدیشیدم. شاید کمتر از یک ‌هزارم آنگستروم در پرتاب ما را روانه دیار باقی کرده بود یـا هـریک از دیگر خانه های کوچه ما یا پائینی.

 شما تاکنون چند بار به این یک هزارم آنگستروم فکر کرده‌اید؟ شاید یکی از راه های رسیدن به خدا همین یک هزارم آنگستروم باشد!