بازیگران صحنه

نمیدانم شما تا به حال نقشی را بازی کرده اید یا نه . البته احتمالاً بسیاری از افراد بشکل حرفه ای چنین کاری را انجام نداده باشند . اما برای اینکه تا حدی تصور نزدیکی از این موضوع برایتان ایجاد کنم یاد آوری می کنم که شاید دردوران تحصیل بعنوان شرکت در یک نمایش دانش آموزی به شما نقشی محول شده باشد . یا شاید بطور روزمره در مواجه با افراد مختلف از دوست و فامیل گرفته تاغریبه ها و رهگذران کوچه و خیابان ، شما خواسته یا ناخواسته در هر ارتباط انسانی  نقشی را ایفا می کنید . شاید در بعضی از آنها نقشتان به دل خودتان هم می نشیند و شاید در بعضی هم اصلا از نقش ایفاشده خوشتان نیاید . شاید به ناچار مجبور به ایفا نقشی شوید و شاید با اندیشه ای خبیثانه دست به ایفا نقشی زنید . درجواب سوالی که از یکی از بازیگران حرفه ای سینما درخصوص میزان فرورفتن در نقش هایش پرسیده  بودند . اینطور جواب داده بود که بعد از پایان هر نقش مدتی بازی نمی کنم تا از تاثیرات آن نقش بیرون آمده خود واقعی ام را بازیابم .   مسلم آن است  که بازی هر نقشی اعم از خواسته یا ناخواسته و موافق یا مخالف یا مثبت یا منفی بر روح و روان بازیگر آن نقش تاثیراتی خواهدگذاشت . و چنانچه قرارباشد نقشی بطور درازمدت توسط بازیگری ایفاشود ناخواسته وی را باخود همسو و همراستا خواهد کرد . حال هرچقدرهم که بازیگر لحظه به لحظه به خود تلقین کند که شخصیت وی چیزی جدای از نقشیست که درحال بازی آن است. اگرچه که چنین تلقین یا یاد آوری نیز کمتر اتفاق می افتد چرا که هنر بازیگر در قرارگیری در آن نقش است و چنین یادآوری مکرری جز نفی هدف اصلی چیز درپی نخواهدداشت.
ولیکن آنچه هدف ازاین مقدمه بود رسیدن بدین سوال است که انسان ها بدون میل و اختیار خویش در نقطه ای از این دنیای خاکی وارد داستان می شوند وبه ناچارباید درنقشی از پیش تعیین شده بازی کنند . اگر همه ارواح را پاک و منزه بدانیم و نشات گرفته از یگانه روح الهی به این نتیجه خواهیم رسید که هیچ تفاوتی میان آنها نیست و هریک نا خواسته مشغول اجرای نقشی از پیش نوشته شده در محیط و صحنه ای از قبل چیدمان شده می شوند . حال باید دید دراین میان چه چیز موجب برتریست ؟ آیا شما به بازیگری که نقش مثبت داستان را ایفا می کند امتیاز بیشتری خواهید داد یا  جدای از مثبت و منفی بودن نقش به بازیگری که نقشش را بهتر بازی می کند امتیاز بهتری خواهید داد ؟ هیچ فکر کرده اید که اگر همه ما درحال بازی نقش شخصیت های فعلی خود هستیم پس خود واقعی ما کیست ؟  واصولا خود واقعی ما با نقشی که از بدوتولد درحال بازی آن هستیم چقدر متفاوت است ؟  آیاماهم مانند آن بازیگر حرفه ای باید قدری بازی را متوقف کنیم تابه خودواقعی مان برسیم . یا در سیر این جهان چنین توقفی ناممکن است ؟
پستو نوشت 1 : این پست محدودیت سنی ندارد زیر یک سال هم میتواند نظردهد !
پستونوشت 2 : سالهاست که دیگر کاسبی با چنین هیاتی ندیده ام به گمانم که نسلشان منقرض شده باشد یا نقششان به پایان رسیده باشد !