چرا همساده ها؟

بسم الله الرحمن الرحیم

بر درخت زنده ، بی برگی چه غم؟          وای بر احوال برگ بی درخت

از سال 1997 وقتی که برای اولین بار اصطلاح وبلاگ بکار برده شد و سپس از مشتقاتش بلاگ و بلاگر و وبلاگ نویس بوجود آمد. وبلاگ نویسان هم پا برعرصه ی وجود گذاشتند و وبلاگها جایی شد برای نوشتن عموم مردم، از روزمرگی ها و خاطرات و هر انچه که دوست داشتند....این موج جهانی بوجود آمده، به سرعت به ایران هم رسید بطوریکه در سالهای 2001 تا 2004 سرویسهای وبلاگ نویسی فارسی نیز پی در پی شروع بکار کردند و به این ترتیب اولین وبلاگهای فارسی نویس بوجود آمدند. این پدیده در ایران با وجود پایین بودن سرعت اینترنت، به زودی گسترش پیدا کرد تا جاییکه یک روزی توی فضای مجازی و در دنیای وبلاگستان جای سوزن انداختن نبود و ایران و ایرانی ها در دنیا برای دوره ای، رکورددار بیشترین کاربران اینترنت و وبلاگ نویسی شدند. شاید ما همگی خاطرات خوشی از صدای مودم های دایال آپ داشته باشیم. اما احتمالا همه ی ما، امروز با افزایش سرعت اینترنت ازحوصله ای که آنزمان به خرج می دادیم و از هزینه هایی که متحمل می شدیم تا وارد این دنیا شویم حیرت زده می شویم. اما امروز وسایل و امکاناتی در اختیار ماست که اتصال به دنیای مجازی را به آسودگی و سهولت و در همه جا ممکن می کند. گوشی های همراه با اپراتورهای نسل اول و دوم و سوم و چهارم به سرعت و پی در پی از راه رسیدند و این امکان را برای همه ی کاربران خود فراهم کردند تا از طریق وایبر و واتس اپ و لاین و فیسبوک و اینستاگرام و... به همه جای عالم وصل شوند و حلقه های دوستانه ی بسیاری درست کنند و با هم با کمترین هزینه و به سرعتی باورنکردنی در ارتباط باشند. اگر اخبار و اطلاعات در زمان اجداد ما به وسیله ی پیک ها و کبوتران نامه بر و چاپارها جا به جا می شد و فقط بدست امرا و پادشاهان می رسید، اکنون همه می توانستند و می توانند با در اختیار داشتن یک گوشی از همه ی اخبار باخبر شوند.

بله کامپیوترها و لپ تاپ ها و تبلت ها و گوشی ها، همگی پنجره های گشوده ای هستند رو به جهان پیرامون ما، که هر گونه خواستیم بتوانیم به آن نگاه کنیم و به چشم انداز دلخواه خود خیره شویم. برای من دنیای فانتزی از درون قاب گوشی ها جذابیتی ندارد و کامپیوتر و وبلاگ نویسی، مثل رفتن به سالن تئاتر و سینماست. مثل خواندن روزنامه و ورق زدن یک مجله است. مثل دیدن عکس های قدیمی از آلبومی سیمی شده است، در حالی که همه ی اینها را می توان به صورت دیجیتالی و از طریق دنیای مجازی دید و خواند و دنبال کرد و اصلا خود اینجا هم مجازی است.

اما امیدوارم با دوستانم توی اینجا ، و از درون این دنیای مجازی، نقبی بزنیم به دنیای حقیقی و ارتباط محکمتری برقرار کنیم و دوستی های مجازی را رنگ و بوی صمیمانه تری بدهیم، آنقدر صمیمی که، همساده ها در محلات قدیمی را تداعی کند.

پ ن

اگر حال و حوصله و وقت داشتید اینجاها را هم بخونید هر چند روز وبلاگستان فارسی شانزدهم شهریور بوده اما نوشته ها بی مناسبت با مطلب فعلی نیست:

شروع سال چهاردهم وبلاگ‌نویسی
آیا دوران طلایی وبلاگستان فارسی به پایان رسیده است؟ - امین ثابتی
باید حتماً یک وبلاگ داشته باشید - صادق جم
روز وبلاگستان فارسی -پژمان دشتی‌نژاد
چرا باید امروز نیز وبلاگ بنویسیم؟ - علیرضا شیرازی
به بهانه روز وبلاگستان فارسی - مسعود فاطمی
روز وبلاگستان فارسی: روز عاملیت در وب - آرش کمانگیر
روز وبلاگستان فارسی - داود مظفری